Bazen geçmişi bulmak için yola çıkarsın ama vardığında sadece zamanın enkazıyla karşılaşırsın. İşte Yozgat’a döndüğümde hissettiğim tam da buydu.

Çocukluğumun geçtiği mahalleye adım attığımda içimde tuhaf bir sessizlik oldu. Eskiden bu sokaklarda yankılanan çocuk kahkahaları, avlulardan yükselen sohbetler, pencerelerden sarkan fesleğen kokuları… Hiçbiri yoktu. O taş sokaklar, o ahşap cumbalı evler, yaşanmışlıkların dokunduğu o sokaklar… Yerlerinde beton duvarlar, soğuk pencereler ve birbirine yabancı insanlar vardı.

Bazen yenilik, yalnızca bir değişim değil, bir kayıptır. Burada değişen sadece mimari değildi; kaybolan, bir dönemin ruhuydu.

Bir zamanlar, her ev bir hikâyeydi. Komşular kapı önlerinde oturur, bir bardak çay eşliğinde hayatı paylaşırdı. Her sokak tanıdıktı, her taşın altında bir anı saklıydı. Şimdi ise mahallenin yüzü değişmiş, o sıcaklık sanki bir rüzgârla savrulup gitmişti.

Eskilerden kalan birkaç yapı vardı ama onlar da zamana yenik düşmüş, viraneye dönmüştü. İçlerinde hâlâ anılar fısıldıyordu sanki; duvarlarına sinmiş kahkahalar, taşlarına işlenmiş çocuk adımları vardı. Ama kimse durup dinlemiyordu artık.

"Bir şehir, insanı hatırlamadığında insan da kendini unutur."

Eski mahallemin yerinde yükselen yeni binalara baktım. Soğuk, düz, birbirine benzeyen yüzler… Kimse kimseyi tanımıyor, kimse kimseyi hatırlamıyordu. Hatırlamak, aslında var olmaktı. Şehir insanını unutmuştu, insanlar da birbirini.

Bunun bir yenilenme mi, yoksa bir kayboluş mu olduğunu düşündüm. Yenilik her zaman güzellik getirmez. Bazen yeni olan, eskiyi silmekten başka bir işe yaramaz. Peki ya o eski, içinde tarih, kültür, insan sıcaklığı barındırıyorsa? Bir şehri şehir yapan binalar değil, içinde yaşayanların birbirine kattığı hayattır.

Ve Yozgat’ın eski mahallesi, o hayatı artık taşımıyordu.

Ama ben taşıyordum.

Çünkü bir yer, haritada bir nokta değil, hafızada bir sığınaktır. Ve belki de en çok, insanın kendi içindedir.



Peri Feride ÖZBİLGE
04.09.2025



Yazımı güne seçen seçki kuruluna ve okuyan değer veren dostlara canı gönülden teşekkürü borç bilirim . Umuda ve dostluğa çıksın yolunuz ...
Hüzünlerden uzak dursun gönül yurdunuz ve kıymet bilenlere emanet yüreğiniz..

En kalbi teşekkürlerimle..

Bin selâm olsunn kıymetli yüreklerinize .