-----

Gitmek, bazen içindeki tüm dünyayı ardında bırakmaktır; hiç adım atmamışsın gibi başlamak, ancak her şeyin sonunu kabullenmiş gibi hissetmek.

Ağzımda her "hoşçakal" kelimesi, seninle başlayan bir anı parçasını daha koparıyor, ama ne zaman ki o anının izleri hâlâ içimde yankı buluyor, bir kapı ardında bir dünya varmış gibi geliyor bana.

Sevgilim, gitmek, tek başına yürümek değildir; gitmek, iki adım daha attığında geriye bakmamaktır. Yıldızlar bir zamanlar yolumuzu aydınlatan ışıkken, şimdi bana gülüşünü hatırlatan karanlık noktalar gibi bir şeyler kalıyor.

Bir zamanlar seninle beraber hayalini kurduğum günler, şimdi rüya gibi gözlerimin önünden geçiyor. Ama hayal kırıklığına düşmeden, gözlerimle de hatırlamak zorundayım seni. O kadar uzaklaştık ki, seni sevmenin sancısını çekiyorum; bu sancı içimde büyürken, kaybolan her an bir başka seni alıp götürüyor.

Git... Ama gitmeden önce ne olur, gözlerimdeki acıyı biraz daha uzun tutma. İçimde kalan bu sonsuz bekleyiş, her geçen saniye daha da büyüyen bir boşluk. Git... Gittikçe ben seni bulur muyum? Bulacağımı sanıyorum; çünkü her ayrılıkla bir başka hatıra soluyor, her hatırada bir parça seni bırakıyor.

Gittikçe, her şeyin değiştiğini anlıyorum, bir zamanlar yaşadığımız her şeyi bambaşka bir renkte görmek zorundayım. Bir zamanlar seninle beraber neşeyle sardığımız bu yollar, şimdi rüzgarın en sertiyle savruluyor, sararmış yapraklar gibi düşüyor her bir anı.

Gitme... Zihnimde seni hayal etmek hala ne kadar zor. Ama gitmen gereken bir zamanı bilmeliyim, çünkü seni sevmenin sonu da bir zaman gelecek. O zaman geldiğinde, içimdeki yara derinleşmeyecek; senin yokluğunda bu acıyı her gün bir adım daha geride bırakacağım.

Git... Ama ne olur benden bir parça bırak. Kendini alırken, içimdeki sevdayı ve seni alıp götürme. Çünkü bir gün bir yere gitsem bile, seni bırakmak bana çok zor gelecek.


Peri Feride ÖZBİLGE

25/04/2014

Bende hercayi gülüşlerin kaldı ve sen GİTTİN...