Cep telefonum çalıyor. Bilmediğim bir numara. Ya 800 lerle başlıyor ya da alan kodu 212, 216 olan numaralar. Şimdilerde kimin evinde sabit telefon kaldı ki? Açıyorum. Kibar bir ses:

“Bilmem ne bankasında, bilmem ne kadar kart aidatınız var.” Devam ediyor:

“Parayı hesabınıza aktarmamız için TC kimlik numarası, hesap numarası, şifre gerekli”

Benim adını verdiği bankada hesabım yok. Sonra ben on senedir kart aidatı ödemiyorum.
Eğer istediği bilgileri versem yandı gülüm keten helva. Hesabımı boşaltacaklar.
Basıyorum gamatayı kapatıyorum. Son günlerde bu tip aramalar çok arttı. Artık ben de böyle sahtekârlarla cebelleşmektense, aramalara cevap vermiyor numarayı da engelliyorum.

Geçen gün yine bende kaydı olmayan bir telefondan arandım. Telefon normal cep telefonu operatörlerinden bir numaraydı. Tereddüt etsem de, merak ettim açtım:

“ Merhaba Bedri Tokul ben ‘R’.”

Bazen eski dostlar, genellikle de devre arkadaşlarım telefon numaramı bir yerlerden öğreniyor, konuşmaya da “Hadi bil bakalım ben kimim” diye başlıyorlar. Arayanın onlardan birisi zannıyla:

“ Bildim seni sen devre arkadaşım Recep Kostak’sın”

“ Hayır hayır. Ne Recep’im, ne de Kostak’ım. Ben 29 arkadaştan biri ‘R’ yim. Bizim 8’imiz özeldir.
8’imiz subaysa 21’imiz astsubaydır. Biz onlara sesli, onlarda bize sessiz derler. Ne onlar bizsiz yapabilirler ne de biz onlarsız…
Yazılar yazıyorsun. Bazı yazılarında cansız varlıkları da konuşturuyorsun. Seni seçmemin nedeni bu. Beni üzen bir durum var. Dinler misin? “

Anlamıştım. Beni arayan alfabemizin harflerinden ‘R’ idi.

“Tabi ki dinlerim. Ancak senin ne derdin olabilir ki? Kelimeleri kullanırken sana işimiz düştüğünde yerini alır, kelimeyi anlamlaştırırsın.”

Devam etti:

“ Size devamlı tasarruf öneriyorlar. Durumunuz ortada. Kazancınız karnınızı doyurmaya ancak yetiyor. Neyin tasarrufu?
Ama bazıları tasarruflarını benden yapıyorlar.
Spikerler, siyasiler, öğretmenler, koca koca profesörler konuşurken, beni yok sayıyorlar.
Fiillerin sonundan beni atıyorlar. Gidiyor, geliyor, yazıyor demiyorlar da gidiyo, geliyo, yazıyo diyorlar. Peki, fiillerin sonundaki benden hangi hakla vaz geçiyorlar. Tamam, kendi aralarında konuşurken bu hoş görülebilir. Belirli bir makamda, belirli bir görevde iseniz, bir topluma hitap ederken bu durum hiç hoş olmuyor.”

Haklıydı.

Uzun uzun edebiyattan, kelime anlamlarından, galâtı meşhurlardan söz ettik.

Yapılıyo böyle hatalar. Olmasa iyi de oluyo işte…