#Zalim", demek istemiyorum geçen yıllara. Ne suçu vardı ki başlarken yeni bir seneye içi bomboş, kar beyazı bir takvimin. Aç gözlü gibi dört mevsimciğe sayısı çok plan, program sığdırdım sanki hepsi gerçekleşecekmiş gibi. İnsanın kazanç kapısı herhangi bir mesleği oluyor da kendi hayatının mimarlığı, mühendisliği, programcılığı vs. olmuyormuş geç de olsa anlıyorsun bunu.

"Hayaldeki hesap gerçeğe uymuyor". Keşke meteorolojinin katettiği gelişme ömür rotamıza da anlık, saatlik, haftalık yansıyabilseydi. Görebilseydik aylık duygu durumumuzu keşke. Teknoloji er veya geç dokundu hayatımıza ama alın yazımızın dökümünü çıkaracak bir program ne yazık ki geliştirilemedi.

Zaman denen akıntıda kürek çekerken yeri geldi kendiliğinden cereyan eden bazı olayların baş aktörü ya da figüranı oluverdim. Hep isteyen değil bazen de hiç mi hiç istemeyen oldum. Takvim yaprakları doldu gözlerim gibi bazen de boşaldı akan gözyaşlarım gibi.

Bir taslaktım hayatın içinde ve ben silik çerçevemi koyulaştırmaya koyuldum dünya telaşesiyle. Sonra solmaya, silinmeye başladı her şey. İzler bıraktı eski yıllar dudak büktüğüm, güldüğüm, kaşımı çatıp kaldırdığım yerlerden önce ince sonra kalıcı derinlikte.

Suçlu ben mi, başkaları mı yoksa zaman mıydı? gibi sorular ve aradığım, bulduğum cevapların sonu gün gelecek küçük bir noktadan ibaret olacak biliyorum.

Dilerim virgül koyduğumuz güzellikler sığdırırız bundan sonraki yaşayacaklarımıza.