Yağmurla serin uykuya daldım
Ne gök gürültüsü ne de şimşek
O tatlı damlalar şarkılar söyledi
Ninniler deh kabarıyor-alçalıyor.

Şimdi, gözlerimi kapıyorum. Kalbimde yükselen suların romantizmin geçit töreni…

Ben ilkbahar kadınıyım.

Hâlâ genç olan, gülümsemesiyle bir şeyleri mutlu isteyen kadın..

Gözünü, ruhunu, kendini sevdiğim yağmurlar en çok bu mevsimde yağar. Ağaçlar tomurcuklanır, kırlarda çiçekler açar. Büyük bir neşeyle uçsuz bucaksız canlılık, tüm deliklerinden yeryüzüne fışkırır. Mutluluk korkusuna dokunmak ne güzel!

Soğuğa başkaldıran ağaçların yemyeşil yepyeni yapraklarıyla toprağa yayılışı, gri tozlarından arınmış pırıl pırıl parlayan gökyüzü. Gövden umutları beraberinde getiriyor. İhtişamın, İhtişamım.♥️

Yok, yok ben bu aralar sonbahar kadınıyım.

Şimdi, güçlü sert rüzgâr kollarımda, yüreğimde kasırgalar gitgide güçleniyor.

-Pes etme, Ümmühan! Sıkı tutun, rüzgâra

Doğrulmaya çalıştıkça rüzgârın ıslığı bütün gövdemi esir alıyor. Haykırıyorum

-bir yaş daha yaşlanmak istemiyorum.

Sözlerim uzaklara sürüklenerek yitip gidiyor. Nehirler eskisi gibi kulağıma gürül gürül akmıyor. Belki kuşlar geri döndüğünde yeniden çocuk doğacağım.

Ne garip, yüreğimizin yarattığı hayal gücü anılarımıza dair hiçbir şeyi unutturmuyor...

Şimdi, kızıl dağınık saçlı komar çiçeği Kaçkar dağlarının alnına dökülüyor. Sonra üzerindeki ay ışığı en parlak rengini alıyor. Ses etmeden birlikte geçirecekleri son günlerini ağlayarak seyrediyorum. 🍂🍂🍂

Yorganını annesinin hafifçe üzerine örttüğü küçük kız hiç üşümezdi. Seslendiğimde benden uzaklaşan küçük mutlu bir kızı görüyorum.

Annesinin sesi yeryüzünün en güzel sesi çoktan uyudu bile.

Bu aralar sonbahar kadınıyım.

Yağmurlar korlarla koyun koyuna yatıyor.