/HER ÖLÜM BİR DİRİLİŞ KAPISIDIR/ 



Ölüm bize ne yakın bize ne yakın ölüm ölümsüzlüğlüğü tattık bize ne yapsın ölüm 
Diyordu şair yıllar önce yazdığı bir şiirinde.yıllar önce biz de bir ölüm yazısına girmiştik bu şiirle.Nerden bilecektik şairi de bu dizelerle uğurlayacağımızı… 
Erdem Beyazıt göçmüştü.Huzuru rahmana kavuşmuştu.Daha niceleriyle beraber. Cahit Zarifoğlu Alaaddin Özdenören, Akif İnan, Cemil Meriç.Üstad Necip Fazıl’ın ardından birer birer sökün eden diriliş erleri.İslam akıncıları… ümmeti muhammaedin söz ve kelam erleri birer birer ahret yolculuğuna çıkıyorlar.Fethi Gemuhlupoğlu’nu da unutmamak gerek burada. 
Haydi gidelim dedi ağabeyim cenazeye.uğurlayalım sebep ey şairini.Gittik.aman yarabbi kimsede en ufak bir üzüntü eseri yok. Ne Ali Nar ne Rasim Özdenören, ne Osman Tunç.Osman beyle orada karşılaştık ilk kez..bir öğrencim tanıştırdı.Kimler yoktu ki cenazede.Cumhurbaşkanı başbakan bakanlar.. 
Beşir Atalay yıllar önce Erzurum üniversitesindeydik..Edebiyat evloeri vardı biz böyle derdik.Çoğunlukla Seazi Karakoçtan yazılar okunurdu.Risalei Nur tavsiye edilir. Necip Fazıl’dan Üstad diye bahsedilirdi.Nazif Gürdoğan Atalay’la birlikte ağabeylik yapardı bu evlerde. 
Yıl 1975 ler… 
Sonra Ankara yılları Cahit Zarifoğlu ve Rasim Özdenöreni ziyaret akaba kitabevinde.Akif İnan’la sakaryada karşılaştık..Sendika başkanlığı yılları …Memur sen.Kıllıoğlu ile tanışma.Sakaryada bir kitabevi.Kardeşimin hocası o yıllar kıllıoğlu…Selahhaddin Şimşek Beyaz Lekeyi kurdu o yıllar.İlk giden o darı bekaya… 
Ve Hasan Nail Canat büyü dağıtım günleri.Osman Kısakürekle tanışma.. 
Sezai Karakoç ‘la tanışma yılları 74-78 arası…Nuri Pakdllle çağrı kitabevinde görüşme… 
Erdem Beyazıt benim tarafımdan gaib biri…Onu yalnızca eserlerinden tanıyorum.Hafızam ona ait hiçbir kayıt taşımıyor.Sebeb Ey in ilk iki baskısını alıyorum.. 
Cemil Meriç bize kitap imzalıyor.Gözleri görmüyor Mihmandarı Durali Yazar.soruyor.Nereden bu arkadaş Türkoloji..Şöyle yazıyor.’’yeni nesil sizin eseriniz olacak yani aydınlık ve güzel…ifade şiirsel.başka bir vecizeyi de hatırlatsa da güzel.mestoluyorum. 

İşte ilk kez daha ölüm tanıştırıyor bizi.Miyasoğlu’yla tokalaşıyorum.O üzüntü içinde hiç tanışıklık vermiyor.Ben de hatırlatmıyorum.Oysa o benim ihl ‘den hocam. 
Düşünüyorum neden kimse bir hüzün taşımıyor…Oysa biz hüzün çocuklarıyız derdik kendi kendimize..Muştulanmış bir cennet izi görüyorum bunların yüzünde…Allah için yaşanmış bir ömür ve Allaha iltica.

Ahmet Kemal