23 yaşında kanser ile mücadele eden kendisi çıtı pıtı, dünyalar güzeli , kocaman bir yürek Özge Deniz.İçindeki umut, azim ve yaşam enerjisi ise kesinlikle denize sığmayacak kadar büyük,kocaman tıpkı ucu bucağı olmayan bir okyanus gibi.

Özge ile yine özel insanların olduğu bir platformda paylaştığı bir yazı ile tanıştım.Açtığı konu başlığı çok sarsıcıydı kayıtsız kalınamayacak kadar ve yazısını okuduğumda ben bu güzel insanla tanışmalıyım üstelikte aynı şehirdeyim diye düşündüm.Beni daha iyi anlamanız için Özgenin düşüncelerini Denizin kaleminden duyumsamak gerek..

"Yazılarınızı okuyorum. Kimi bir umut denizi, kimi isyan ve yorgunluk dolu. Ama hepsinin özünde aslında aynı mesaj yatıyor; içinde bulunduğun durumdan iyi bişeyler çıkar.

Uzağa gitmeden kendimden örnek verecek olursam;

Benim için kansere hiç yakalanmamak daha büyük bir şans olmazmıydı? Ama benim yaptığım bu olumsuzluktan bir başarı öyküsü çıkarabilmekti sadece.

Küçük şeylerin kıymetini daha iyi anladım sayesinde. Önceleri beni ıslatan yağmur kanserden sonra hiç ıslatmadı. Kanserden önce hergün gördüğüm güneş dev bir nükleer reaktör değilmiş meğerse, doğuşu ve batışı başka şeymiş. Havyar da neymiş simidin yanında. Kuyruk sallayan köpek, mırıldayan kedi, penceremin kenarında ekmek bekleyen güvercin ne destansı olaylarmış. Damla damla biriken koca bir mutluluk deniziymiş hayat. Hazır bir mutluluk aramak ne büyük gafletmiş.

Hiçbirşeye şaşırmamayı, güvenilen dağların çoğu zaman karlı olduğunu, güvensiz sanılan dağlarda ise enfes çiçekler yeşerdiğini ben onunla savaşırken öğrendim. Mükellef sofraların, marka giysilerin, pahalı arabaların, şatafatın mutluluk olmadığını, mutluluğun sadece sevgiden geçtiğini öğrendim. İnsanların bir hedefi olması gerektiğini, o hedefler için savaşılmasını, cesur olmayı, direnmeyi, boyun bükmemeyi ben kanserle dans ederken öğrendim. Almanın değil vermenin insanı daha mutlu ettiğini, sorumluluğu, yarımseverliği bana o aşıladı. Nasıl diyordu şair; İYİKİ VARDIN KANSERİM.."

İyi ki vardın kanserim !

Diyen bu güzel kardeşimle,arkadaşımla tanıştığımda çok heyecanlandım çok mutlu oldum.Onun zengin dünyasından kendi dünyama pozitif düşünce aktarımında bulundum.Unutuyoruz bazen hatırlamak gerek bazen yaşamın, her saniyenin değerinin farkına varanlarla kucaklaşmak gerek hatta belki onlarla dans etmek gerek.

Kanserle dans, facedeki güzel grubun adı.Kaliteli bir destek ve dayanışma platformu.Güzel, büyük bir aile.Inside ı am dancing, dancing in the dark gibi engellere rağmen hayata tutunan ve yaşamla dans eden büyük insanların daha büyük hikayelerini dinlemek gerek bazen ve bazen empati yapmak gerek ve tıpkı o platformdaki bir diğer başarılı dansçı Meral hanımın dediği gibi üniversteyi okuyup kanserin bulaşıcı bir hastalık olduğunu düşünmemek gerek veya hayatınızın bir noktasında sizi bulabileceği gerçeğini pekde kulak ardı etmemek gerek.Akıllı telefonlarımızdan etrafımızı çepeçevre saran radyasyondan ve bol hormonlu gıdalarımızdan vazgeçemeyeceğimizi düşünürsek çok ütopik değil ne yazık ki kanser gerçeği.

Bu dans onların ve bana düşen o coşkuya tüm kalbimle eşlik etmekti sadece...