Sana zincirlerin hürriyeti yediği yerde
Kırık dökük cümleler getireceğim
Yüzü solmuş ömrü tükenmiş kelimeler


Kimi henüz cenin uykusunda
Kimi potansiyel bir ölü
Bir elin tutacağı kadar bir tabutun yutacağı kadar


Sana kendi içinde boğulmuş
Yola düşerken kendi içinde kaçak 
Kendi içinde soğumuş  kendi içinde kırağı
Sana sarığına ihanet etmiş bir mermi ile
Kanın dostluğunu kazandığı yerde
Yoksulluğun çamuruyla kaplanmış
Sonra da öksürüğün yağladığı kelimeler getireceğim


Bensiz bir bilinmezliğin kalbinden geçtim
Seninki gibi ağır!


Yoruldum
Eksilerek sevdim bir şiiri
Her tarafım eskidi
Ne de olsa ''yıkılmaz dediğim duvarlar''
Kırılmaz dediğim kelimeler vardı
Surlar vardı belki biraz Fatih'in kuşladığı
Belki uyaksız belki biraz kitapsız 


Kanadımı kırdım
Kanadımı kanatmakla yetinmedim
İnandım-direndim
Dört duvar o eski duvarlar- çimentosuz o eski yasaklar 
Eski yağmacı korkular
Gözlerde siyah perdeler
Dillerde ölü kuş mesnevileri
Bir simurg sabahına sarılıp uyanmak istiyorum
Zihnimde demir damlacıkları 
Tebessüm içimizde kör bir sığınmacı
Ama yorgun ama suskun
Hiç okşanmamış bir kumaş parçası içimiz


Bir ölüm iyisi mi
Yoksa bu bohçasız yokluk mu eğitti bizi
Boşuna mı doğuyor geceyi sarhoş eden güneş
Tembellikten uyuşan saatleri bir çığlığa sardılar
Gülüşünden düşen yıldızları bulamadılar
Karanlık bir vakitti
Yüreğin yürekle sevişmesine müsaade etmediler


Sesi solmayan sorularla 
Dallarını kuş yağmurlarıyla doyurmuş baharlarla gel bana 
Kitaplar hızla çekildi 
Kitapları bir parantez içine hapsettiler
insandan çok ''insan'' sözünü
Bir yüzden daha çok
Gökyüzüne benzeyen bir yüzü sevdim
ve bir serçeli göğsü


Ama yok!
Ben sizinle aynı kalınlıkta ölmeyeceğim
Ben sizinle aynı karanlıkta kaybolmayacağım
Gidip ince bir kelimenin köklerine sığınacağım


Sözlerim bir isyanın meyvesidir
Hayat kimin için geçerlidir değil bu zamanda
Yaşamak sesi kısık bir uğultuydu
Gelip de kimsenin kulağına konmadı
Avuntu hançerini saplayıp durdu yüreğimize

.....