15.12.2017 02:20:26
bir nefeslik bir tabureye çöküyorsun
anlayabiliyorum olanlar farklı
bu lodos da hiç yaramadı üşüyerek ısınanlara
tanımadığın yüzler mekanda
herkes -her gün bir bukalemunu kurban etmiyor
kış yazı akıl bunaltan
olurdu olsa birinin çocukluktan kalma uğultusuz yaylağı
çıkar biri küfreder boşluğa
en loş köşeye soyunur gider ağzı kilit biri kendini
olmuyor hiçbiri
rüzgarın koşan ayakları gelmiyor -kavakların yelleri
renkler kendiliğinden eriyor
ritmik -boğaz yanması gibi
dudaklarım kimin cevabını bilmiyor kimse
diller güneşi öpecek kadar uzun değil üstelik
0047
