İki elin birini, acımadan kırdınız!
Artık ses çıkmaz oldu, elin biri gidince…
Sürü ürktü, dağıldı, çok kötü haykırdınız!
Çoban yalnız kaldı ya, yalan, yanlış güdünce…

Bir elin nesi vardı, iki elinse sesi!
Cihana hayat veren, elbet insan nefesi…
Yıllardan sonra yine, kurdular ya kafesi!
Çok mu güzel oluyor, geri, geri gidince?

Şimdi hiç ses çıkmıyor, hani insanlık nerde?
Öyle kirlendi dünya, kaldık ya dört namerde!
Bizde lafa gelince, herkes temizim der de;
Ne pislikler çıkar hem, didik, didik edince…

Kendi kendini vurur, Müslümanlar “Tekbirle!”
“Dinde zorlama yok” der, çağırır hep cebirle…
Birlik, teklik değil ki, birlenilmez kabirle;
Hepimizin Rabbi bir, gel, gör farklıyız dince!

Vahşi kapitalizmin, doymak bilmez kulları!
Vatan elden gidiyor, kıpraşmıyor kılları…
Ezan ve bayrak neymiş, para, pul akılları;
Ranta yüklendi nesil, aklı verdi ödünce…

Doysun artık o doymaz, bildiğimiz gözünüz!
“Karun” eli boş gitti, yok mu ki hiç sözünüz?
Nerede kaldı sizin, Türk- İslam senteziniz?
Anlarsınız ya ecel, şerbetini tadınca…

Karaman-2017/08

Halil Şakir Taşçıoğlu

ÜSTATLARDAN:

Her şeyin farkındalar, ondan bu vahşi zulüm,
Dünyaya tapılınca akla gelir mi ölüm,
Bilmezler öbür yanda diğer ebedi bölüm,
İhtirasa yenilip, nefse haram katınca....................................................sakaogluhasankarakucuk