Şu şehir hayatı dediğim var ya!
Sırf ekmek davası bil Memmed emmi!
İnsandan sarmal ki; mahşer-i derya,
Aklını ara da, bul Memmed emmi!

Omzunun üstüne yıkarsın ser’i
Gözünle deşersin geldiğin yeri.
Bir adım ileri, bir adım geri
Turnalar türküsü çal Memmed emmi!

Düşünden eksilmez dumanlı dağlar
Burnunda tüter hep ölüler, sağlar.
Naçarlık sılanın yolunu bağlar
Haydi çık! Bu nasıl hâl Memmed emmi!

Gâribin sırtına binenler çoktur
Kimsesiz muhâcir sananlar çoktur.
Er değil! beygirden yamanlar çoktur
Dersin ki; Bu nasıl kul, Memmed emmi!

Şehirde horozun öter mi sandın
Hesabın, kitabın tutar mı sandın
Üç akçe, bir pul’un yeter mi sandın
Hem ağla, hemi de gül Memmed emmi!

Köşeli kasketin dürülür burda
Başına her çorap örülür burda
Kolların dalından kırılır burda
Gel etme! Köyünde kal Memmed emmi!