M. CÂN GÜNDEDE

18.1.2016 11:41:30





Güzel şiirin Leyla ile Mecnûn kıssasını hatırlattı arkadaşım

"Derler ki Leyla yemek dağıtıyormuş. Elinde kepçe, halk sıraya geçmiş leyla yemek dağıtıyor. Mecnun da sırada. Bir köşede bekliyor. Herkese yemeğini veren Leyla, sıra Mecnuna gelince elindeki kepçeyi kaldırdığı gibi mecnunun kafasına vuruyor, yemek de yok. Mecnun tebessüm ediyor ve tekrar aynı sıraya geçiyor. Ve yine Leyla kafasına vuruyor kepçeyi.

Biri dayanamayıp:
"- Yahu Kays, bu kadar da olmaz. Görüyorsun Leylanın sana yemek filan vereceği yok. Yapma böyle kendine yazık etme." Der.

Mecnun bir ah çekip cevap verir:
- Olmasaydı bana meyli
Vurur muydu başıma leyli
.


Leyla, herkese yemeğini veriyordu, çünkü halk Leylayı bilmiyordu. Leylayı bilmeyenin "Leyladan başka bir şey" istemeye hakkı vardır.
Mecnun ki Leyla'yı bilir; Mecnun ki Leyla'yı tanır; Leyladan "Leyladan gayrı bir şey" isteyemez. haramdır mecnuna.

Der ki Leyla:

"- Hadi bunlar bilmiyor beni, yemek istiyor benden. Sen nasıl bana gelir de benden gayrını istersin."




Cephe alan Sevgili olunca iş değişiyor.
Herkesten gelene değil de Sevgiliden gelene eyvallah diyebilmek. Hatta eyvallahtan öte ondan gelem Belâya başını uzatabilmek. Varsın cephe alsın, bu bir şekilde nazarında olduğunun delilidir. Ya Onun nazarında unutulan, bahsedilmeyen olunsa


Demiş ya Mecnun, Leylasına:

Kavuruyor şimdi gönlümdeki Kerbelâ
Aşkın belâ ise ver belâ




Teşekkür ve tebriğimi bırakıyorum arkadaşım