YAZGI24.
27.11.2014 12:14:43Kafam bozuktu. Yaz sıcağı gün ortasına düşmüştü. Caddede tente altında dulda bulup, sigara yaktım. O sırada bir kargaşa gördüm karşı kaldırımda. Bir adam kadın dövüyor, etrafta insanlar da bakıyordu. Koştum, adamı tuttum. Sonra hatırladığım abartısız 10 polis adamı elimden alamıyor. Adam zaten kan revan içinde bayılmış. Bense halen bağırıyordum. Gücün yetiyorsa bana vur. Benim yaptığımda adaletsizlik.Ben milli sporcuyum. Uzak doğu sporları yaptım o kadar. Ve ayahlarimi Erzurum da yere bir vurirem, Ankara da höçümet binasi sallanirr. Öyle biriyim. Sonunda olan bana oldu. Adamın yüzünde kırılmadık kemik kalmamış. Kafasında dikişsiz yer yoktu. Hastahaneden adamı getirip karakolda ifade alırken adamın coğrafyası Ege kıyıları gibi olmuştu.Genelde birine el kaldırırken merhametli davranırım. Lakin ufak çocuk döven büyüğe,kadın döven adama asla merhametim olmaz.
bir anekdot olarak bölüşmek istedim. Şiire gelince, yazana bakmak lazım. Her zaman rehber olan kalem.
Eyvallah...
Şiir Bilgi
