sera.

8.5.2010 00:48:57

Ölüm denilenin soğuk yüzü alıverince elinden en sevdiğini, daha da bir dokunur, koyar, acıtır 'Özel' denilen günler.. Belkide bu günleri sevmeyişim hep bundandır:(( Sızlatır yürekleri..
Anne... Cennet ayaklarının altında diye, küçükken ayaklarının altına bakılan, uzakken özlenilen, yakınken sanki hep yanımızda kalacaklarmış sanıp, yeterince ilgi/vazife gösterilmeyen can parçaları.. Hayatta; karşılıksız çıkarsız seven o yüce kocaman yürekli, tek varlık..
Ölüm.. Kimbilir belki de tüm ızdırapların sonu.. Bizlerse ızdırap çekmek/çektirmek için buradayız!
Ve der ki Necip Fazıl; 'Ölüm zorların zoru, yaşamak ondan da zor'
Öylesi büyük hüzün ve buruklukla okudum ki satırlarınızı, inanın anlatamam duygularımı:(( Konu ana/baba olunca ne dense az. Hele de yoklarsa artık:(( Denilen hiç bir söz bilirim azaltmaz yüreğinizdeki acıyı, bitirmez özleminizi:(( Rahmet diliyorum anneciğinize:((
Lakin eminim ya da kimbilir belki de emin olmayı istiyorum; uzaktan bir yerden de olsa duyuyor anneniz sesinizi, biliyor özleminizi.. İnanın:((
Sn. Uysal'ın Annesi; 'Kutlu Olsun Anneler Gününüz"
Saygı ve sevgilerimle...


sera. tarafından 5/8/2010 8:41:16 AM zamanında düzenlenmiştir.