Bakışlarda ki masumluğa,
Dudaklarda ki sahte gülüşlere,
Ağızdan dökülen riya sözlere,
Ne çok aldanmışım
Ne kadar usta oyun oynadığınızı
Unutmuşum, Kusura kalmayın
Ben dostluğu yürekte kabul etmişken,
Siz dostluğu dilde kabul etmişiniz

Bu yüzden her daim
Yaptıklarınıza bir bahanem olmuş
Ama bos verdim! Sizin gibi dostları
Şimdi bende usta oyuncu oldum
Sahnede her gün bir oyun sergiliyorum
Sizin gibi dost görünenlere
Sahne aynı, senaryo aynı, rol aynı
Tek bir fark var! O da kapanış!

Ben, sahnede oyunumu oynarken
Gerçekleri sergiliyorum, yalansız,
Yüreğimden huşu bulan gerçeklerle
Bu yüzden benim perdem
Seyircinin yüreğinden gelen
Zafer çığlıkları eşliğindeki alkış seliyle
Benliklere sonsuza kadar kazınırken
KAPANIYOR

Hal bu ki sezin perdeniz;
Siz sizin oyununuzu, oynarken,
Kendinizden bile uzak tuttuğunuz
Sahte riyakar duygular boşluğunda
Dudaklarda beliren acı tebessüm,
Gözlerdeki alaycı bakışlar eşliğinde
Seyircinin gözleri önünde tüm
Çıplaklığıyla sizin yalnızlığınızda
KAPANIYOR....

18.10.2015 Ankara P.ÇETİN