Hayatı boyunca
bazen hayallerin,
bazen gerçeklerin
peşinden koşup durdu
bedeni, ruhu, yorgun düştü

geleceğe doğru yol alırken,
ayağı çakıl taşlarına
takıldı durmadan
tökezledi, tökezledikce
fani duyguların esiri oldu
canı yandı, yandıkça
acımasızca can yaktı

hiç olmadık anlarda
bir hiç uğruna
inandıkları yok olup gitti
ama yılmadı, bitiremedi
umutlara sevinçlere, sevdalara
yelken açan icindeki yolcu gemilerini

bilmesede,
farkedip görmesede
geminin dümenini elinde tutan
inanç duygusunun gücü
yüreğinin derinliklerinde
hissetiriyordu kendini
huzur veren
muhteşem büyüsü
yüreğini, ruhunu, tüm hücrelerini
ele geçirmişti tüm heybetiyle
fırsat vermiyordu
kara bulutlara

anlamıştı
artık o da
bazen biraz üşüyecek
bazen bunalacak
bazen sarıp sarmalayacak
bazen tökezleyecekti
fakat asla pes edip
yıkılmayacak, yıkmayacaktı

içinde
yeşeren inanç
öyle ulu bir çınardı ki
yapraklarını döksede
yaşadıkca, yaşattıkca
sürgün veriyordu
yüreğin her bir yerinden
hayata tutunmak için

22.02.2016 Ankara P.ÇETİN