Aklımın çetrefelli yollarında yürüyorum
Durmaya niyetim yok
Hatıralar yağmur damlası gibi
Avuçlarımdan dökülüyor toprağa

Sol yanımda ansızın bir acı beliriyor
Bedenim yaşadıklarımdan yorgun düşüyor
Arsızlığın mihenk taşında mola veriyorum
Yalnızlığımın son durağı sen ol diyorum

Şimşekler çakıyor beynimde
Zaman süzgecinden geçiyor yüreğim
Sessiz çığlıklarımda haykırıyorum geceler boyu
Ayaklarımda prangalar acıtıyor canımı

Gecenin sessizliğini bozuyor baykuş sesleri
Söyle seni kim unutturabilir
Senden başka beni kim anlayabilir
Yine sensiz geçti birgün daha
Nisan yağmurlarında olmayacak kokun
Gözlerim yollara boş boş bakacak
Zaman duracak gözlerimdeki yaşlarda

Lanet okuyacağım geride bıraktığım geçmişime
Sen diye işlediğim her günahın
Hesabını senden soracağım
Uzaklarda kaybolan ufuk çizgisinde
Kurduğum hayallerde artık sen olmayacaksın

Biliyorum
Sözün bittiği yerdeyim
Sensiz yarınlarımın anlamı yok
Ne zaman kaybetsem yönümü
Elimden tutmanı istesem
Her yol sana çıkıyor bak
Gördüğüm en kör nokta sen oluyorsun ...


Refik
24 . 02 . 2016
İstanbul