Bir gün yolun düşer ise sılaya,
Bir dost selamını gönderde gider,
Gönülden bağlan ki yüce Mevlaya..
Hicranları güle dönderde gider...

Umutlar ayazda donup kalmışsa,
Garip başın hülyalara dalmışsa,
Sevinci acılar çöle salmışsa,
Mevlaya teslimi önerde gider...

Dost bildiklerin yaban çıkacak,
Gözünden ağılı yaşlar akacak,
Güvendiğin dallar yaprak dökecek,
Gönül çerağları sönerde gider...

Ecel şerbetini tatlımı sandın.?
San ki azraili atlımı sandın?
Hicran acısını kutlumu sandın?
Bütün acıların dinerde gider..

Karanlık deryalar sarar yanını,
İsterler sevdiğin tatlı canını,
Gönderirler sana dost kervanını,
Güzel amellerin fenerde gider...

Yatağında ölme erce vuruş sen,
Bir muştulu haber gelecek bilsen,
Sadece dünyada Mevlayı sevsen ,
Gönül ışıkların bir ferde gider...

Servetin olacak bir mezar taşı,
Yüce sevgileri mevlaya taşı,
Gerçekten samimi akan gözyaşı,
Kutlanan sevginde bir serde gider...

Hicranlı gözyaşı boşuna akmaz,
Aşık olmyanlar gözyaşı dökmez,
Karanlık basmadan şafaklar sökmez,
Çürüyecek naşın ellerde gider...

Acısız ,dikensiz güller biter mi.?
Garip bülbül hiç sevdasız öter mi?
Bir vuslat ateşi sensiz tüter mi .?
Mevlaya hu diyen güllerde gider...

Teslimi bu ağıt yetiyor cana,
Çare bulunamaz yüce fermana,
Gönül bağladığın fani harmana,
Vurur da darbeyi sellerde gider...

Musa DOĞRUER(Teslimi)
31 mayıs 2015.