hep aynı umuda koşardım
yalın ayak
güneş hep aynı yönde doğarken odama
sıcaktı
en az senin kadar sıcak

ki... ben
ılıman bakışlarında biterdim
gün biterken kirpiğimin ucunda
derin bir sessizlikle inerdi gece
ayazlarını saklarken bağrında
donardım


deniz daha haşin olurdu bu saatlerde
döverken kumsalını
acırdı ellerim
ve özlerdim seni
teleffuzu olmayan cümleler boyunca


oysa ki..
ne çok gül kokulu mektuplar yazardım sana
bazen iki damla göz yaşı
en çok da kalbimi bırakırdım
ıslak sayfalarıma
sen anlamazdın anlayamazdın
ben susardım


kana kana içmek vardı oysa ki aşkı
ama gözler bir başka bakardı
umutsuz yarınlara
ve ben ağlardım
içime sığmazdı sevdalar


ve gün
penceremde yerini almaya hazırlandıkça
ben nöbet tutardım
kaskatı kesilmiş soluğumla
ve çekilirken duvarlarımda gölgelerin
kalırdım bir başıma


susardım
dilime küsmüş kelimelerde arardım seni
satır satır dizmek isterdim lugatımda
anlatmak isterdim seni sana
başaramazdım oysa


ve gün..
geceyi ve seni özlemekle geçerdi
güneş batsa diye esir alırdım gök yüzünü
bakışlarımı çivilerken ufuklara
odalarım gecenin ayazında soluklansa diye
düşler kurardım
her düş ertesi ve güneş hiç doğmasa


ki..hep kalsam hayalinle baş başa
ellerin gözlerin dudakların
yangın yeri olurdun bana
usul usul yanardım
yanarken susardım seni seyre daldıkça


ve eğilip bir buse alırdım
yeni tomurcuklanmış yanağından
ılıman bir mevsim kırıntısı o rüzgar
saçlarını okşardı
ben için için kıskanırdım oysa
anlatamazdım sana


ve ben
zaman kaskatı kesilse diye
gün boyu dualar ederdim
ve gece penceremde hep kalsa
ki tenim tenimde yol aradıkça yarınlara
umut çalsa kapımızı
ben kim o demeden kapıyı açsam
uyanmasam yokluğuna

ay/su