42
Yorum
47
Beğeni
0,0
Puan
3320
Okunma

Ey güzel, insafın hiç yok mu senin?
Payine yol oldum yaranamadım...
Peşinden koşanlar, hep çok mu senin?
Elinde dal oldum, yaranamadım...
Evinize vardım, çok yüksek duvar!
Bir baktım kapında, koca köpek var!
Bağırtmayım dedim, el âlem duyar;
bahçene çal oldum, yaranamadım...
Kırdı it zinciri, peşime düştü!
Mahallenin halkı yola üşüştü...
Titredim, ellerim çok üşümüştü;
Korkudan lal oldum, yaranamadım...
Ne söz dinlersin ne, halden anlarsın!
Bilmem o kafanda ne planlarsın?
Bir doğru söz desem, tez yalanlarsın;
Görsen bir hal oldum, yaranamadım...
Hiç gele atmadım, uğradım her gün!
Yolunu yol ettim, hep üzgün, üzgün...
Evinin önüne yattım düpdüzgün;
Kapına kul oldum, yaranamadım...
İçin, için yandım, duymadın bile!
Sormadın halimi, hem bile, bile!
Yoklamaya geldi, kavim, kabile;
Derdinden kül oldum, yaranamadım...
Aklımı şaşırdım, dağlara çıktım!
Bağırdım, çağırdım, dünyayı yıktım!
Mecnuna döndürdün, dişimi sıktım;
Sevdana çöl oldum, yaranamadım...
Antalya-2016/02
Halil Şakir Taşçıoğlu
ÜSTATLARDAN:
Dosta inanmadım düşmana kandım
Bu nasıl ateştir tutuştum yandım
Bir daha sevmemek olsa da andım
Dikene gül oldum, yaranamadım.......................Bekir Karayel
Çocuksu hevesti, sevdamın ilki
Çok kötü dövüyor, mahalle halkı
Belki vuslat çıkar, bakarsan belki
Açılmaz fal oldum yaranamadım......................Aşık Lüzumsuz
Sevgimi canımdan gönülden sundum
Ne mutluluk gördüm , ne vefa buldum
Ezildim,üzüldüm,çiğnendim durdum
Emrinde köl’ oldum yaranamadım....................Hülya ASLAN
Herkese karşıydım ben aşkın için
Bırakıp giderken yandı mı için?
Dünyaya değerdi ahenkli saçın
Çağlayan sel oldum, yaranamadım...................Murat Gökçe