Saklambaç oynar gibiydi hayat,
çocuktuk bir zamanlar,
ip atlar, top oynardık,
güzeldi bu Dünya bize.

Büyüdükçe hayaller kurardık,
aldırış etmezdik, büyüklerin çilesine,
anlamazdık onların anlattıklarını,
ya da anlamak istemezdik.

Saklambaç oynar gibiydi hayat,
umursamazdık,
çocuktuk ve büyüyorduk,
sobe deyince düzelirmiş gibi.

kolumuz ağaca yaslanmış,
yüzümüz kolumuza,
gözler sımsıkı kapanmış,
dolu dolu bir gün geçirirdik.

akşam olunca, annemiz seslenince,
gün biterdi bizim için.
hayaller kurulurdu,
başımızı yastığa koyunca.

bizimkisi bir oyundu,
güzel, çocukça bir oyun sadece,
hayatın oyununu hesaba katmadan,
büyüyorduk biz, büyüyorduk.

ve bir gün büyüdük,
oyun oynamaz olduk,
hayatın çilesine karışmıştık,
annemiz kapıda bekler durur.

göçebe kuşlar gibi dağıldık,
kimimiz para peşinde,
kimimiz aşk meşk peşinde
akşamı, sabahı tanımaz olduk.

saklambaç oynar gibiydi hayat,
dağıldık, hayatın oyununa,
güzellikler, bir bir yök oldu,
hayaller kurulmaz oldu.

çileli hayatın içinde kaybolduk,
bir bir sevdiklerimizi yitirdik,
sobelemek için geç kalmıştık.
bu defa, hayat oynuyordu bizimle.
G.K.