Gündönümleri var ömrün
Mukaddes sancılarla terleyen
Acısı yağmur
Şakaklarında kadının
Ve düğümlenir kundağın
Ortak paydası olursun sevincin.


Gündönümleri var ömrün
Sen hatırlayamazsın
Uykusuzluğunu ananın
İlk emekleme,
İlk adım,
İlk söz,
Kendi ayakların üzerinde dursan bile
Üzerine titrer hala bir çift göz.

Gündönümleri var ömrün
Dağ sarmaşıkları gibi
Kaya diplerinde serpilen
Umutlara alışık
Yenilgilerle karışık
İlk sevda acılarıyla bulaşık.

Ömrün gündönümleri var
Bir ırmak akışına benzer
Bir damla suya muhtaç anları var
Köpüklerinin coştuğu an var
Dalgasının kıyıyı dövdüğü
Bir bardakta durulduğu an var.


Gündönümleri var ömrün
Sevdiklerinle bir ömür
Yaşama tutkusu gibi.
Araba, yat, kat, makam, güç gibi

Bütün gündönümleri ömrün
Karabasanlara gebe
Sahip olduklarını kaybetme gibi
Karabasanları var ömrün
Bölünüp yitme gibi,
Kimliği kaybetme gibi,
Öksüz ve köksüz,

Ve karabasanı var ömrün
Bir gündönümü vakti
Feryatların içinde sessiz
Aydınlığın ortasında ışıksız
Yeni doğuşa gider gibi.

Sinan YILMAZ