13
Yorum
36
Beğeni
0,0
Puan
1687
Okunma
Babama...
-ışıklar içinde uyu babam-
eksantrik bir hikaye değil bu
soğuk şubatın harlı ateşinden düştü
hâlâ yaman kanıyor
param param...
yaram
seneler su
akıp gitti hasret
kalbimi bin kere böldüm çarptım
bulamadım bir yol
gidenler dönmezmiş
anladım
sonunda
sustum
küstüm
ağladığım
eksildiğimde
amansız gidişinle
göç mevsimlerine
zamansız sancılara gündoğdu
alışsa da yürek yokluğuna
incirler yine boy attı can bahçelerime
döndü çarkıfelek
durdu her yıl olduğu gibi
yine şubat, ayın on biri…
sensiz uykularda
düşümde gördüm
torosları kar basmış
püren çiçekleri boncuk boncuk
üşüyorum babam
ayşe uçar
11-02-2016
Şiirin sahibi
Cevap Yaz