Niye bu sitemin, niçin bu nazın,
Baygın bakışların hiç mi suçu yok.
İnsanı coşturan baharın, yazın,
Ilık rüzgârların hiç mi suçu yok.

Derinden derine kaynayan volkan,
Ateşe girer mi ölümden korkan.
Hisleri kabartan, yüreği yakan,
İçten gülüşlerin hiç mi suçu yok.

Mecnuna çevirdin, tükendim işte.
Sayıklar dururum hayalde, düşte.
Görse kıskanırdı ay da, güneşte.
Mahzun duruşların hiç mi suçu yok.

Çektiğim çileler düşmez dillerde.
Dolaşır dururum gurbet ellerde.
Teselli ararım açan güllerde.
Çatılan kaşların hiç mi suçu yok.

Veda ettiğin gün çıkmaz aklımda.
Açmıştın sinemde derin bir yara.
Kaçıp dururum diyardan diyara.
Atılan taşların hiç mi suçu yok.

Bu güzellik Hak’tan sana hediye.
Övünüp durursun, bilmem ne diye.
Hedef gösterirsin; “işte bu” diye.
Şakıyan dillerin hiç mi suçu yok.

Sabri Koca