Gecenin rengi belli, eli mahkûm bu hâle
Bir de ay kaybolmuşsa o anda başlar çile
Siyahın katran tonu süzülür güle güle
İnsanların betleri benizleri solmuşken


Vefanın mânâsını kavramaktan bi-haber
Yanımdan ayrılmayan o insanlar nerdeler
Bilmem hangi bahane kâfi gelir bu sefer
En müşkül hâlde bile bir başıma kalmışken


Acıyı bölüşsek de, benimki tek benimdi
Üzerine alınan varsa da sussun şimdi
Bu kadarcık serzeniş hakkım da olsun hani
Uzun aradan sonra cesaretim gelmişken


Hislerin izahına kelimeler yetmezdi
Güya ne severdiniz, ölene dek bitmezdi
Hep birden mi göçtünüz ya Rabb bu nasıl sözdü
Hadi kaçın evlere, hazır ay tutulmuşken


Öyle çok terk edildim, öyle çok ki güzümde
Ayağımın ucundan ötesi yok gözümde
Yüreğimi, dizimde avuttuğum o demde
Nasıl çırpınıp durdum, siz uykuya dalmışken


Yolunuz düşse dahi kapıma dayanmayın
Yalnızlığa alıştım, dünyam sessiz ve sakin
Yalvarırım ne olur gelmeyin akın akın
Şu gönlümü özgürce gökyüzüne salmışken


Her şerde hayır vardır dememiş mi atalar
Ömür uzun değilmiş çarçur edecek kadar
Zamanın kıymetini öğretti de hatalar
Hâlâ yüreğim sızlar, geçti dememe rağmen



06.02.2016/NÜS