Hüzün bulutları, ayrılık yağmurları yağdıralı beri yüreğime...
Ateşten damlaları süzülür kirpiklerimden sevdanın...
Uykusuz gecelerin sabahını her adımlayışımda...
Senin yokluğun içimi acıtır...
Göğsümün sol yanında sensizliğin ince sızısı...
Beynimde, yokluğunun bitmek bilmeyen depremleri var...
Öksüz kalalı sevdanla...
İnan, sensizliği yaşamak çok zor...

Biliyorsun...
Önceleri, komik düşünür...
Komik şeyler yazardım...
Oysa, ’komik’liklerimde de sen yoktun...
İçime gömülü varlığın...
Gülen düşünce ve yazılarımın ilham pınarıydı...
Hiçbir zaman beni terk etmeyen sen...
Hep vafalıydın...
Seni içime gömmeyi...
Seni yaşamaya tercih eden ben ise...
Değerini bilemedim...
Başkaldırdım sevdana haince...

Hani gecenin bir vakti...
İçinin yanmışlığı...
Suzuzluğuna uyandırır ya uykusundan insanı...
İşte sen yine bir gece...
Öylesine uyandırdın...
Sensizliğin uykusundan beni...

Gönlümün idam sehpasında...
Aşkının acımasız infazındayken ben her seferinde...
Sen yine de terk etmedin gönlümdeki yerini...
Ansızın girdin rüyama
Uyandırdın uykumdan beni...

Aklımın kelepçesi fahişe yataklar...
Beni kendine çekemeyecek artık...
Sarhoşu olmayacağım bundan böyle...
Senin olmadığın hiçbir şeyin...
*
Seni çok seviyorum...
Seni çok seviyorum...
Seni çok seviyorum...
Parçalayalı kapılarını zindanların...
Tutsağıyım aydınlığının...