hiç ankara’yı yazmayı denedin mi
senden önce yazılanlardan sonra
mesela çıra ışığında
ayazda oynarken çocuklar
salaş hamam sokağında


yukarılara doğru
kale içinde örneğin
çarşaflar üzerinde incik boncuk satan
sırf gönlü hoş olsun diye
o çelimsiz hatundan
çekmediğin halde tesbih alıp
attın mı kendini zenger’in yerine


boşver anasını satayım
yanarsa yansın deyip bu şehir
gün batımında tuttun mu şarabı ufka doğru
acı mı kırmızı o mu
boyanırken koyu kahveye kiremitler
dublenin ederine söylendin mi
hiç denedin mi


yarı piç kafayla çıkıp okkalı küfürler savurdun mu cüzdana
kaç devr-i alem harmanlanmış
sütunlar ters düz
ala bula
kendini sümer sultanı sanan
geçerken o bilge kadının yanından
baktın mı duvarlara


hey gidinin gidisi roma


ve hortlayıp bütün ruhlar çınarlara bürününce
solmuş gazete kağıdını çıkarıp
oturarak bir banka
zar zor çektiğin besmeleyle
hiç tarih attın mı bindokuzyüz yetmişsekizlere


yıkıldı mı hiç içinde uçurumlar
dümensiz kaldı mı hiç
ipini mavzer kesmiş uçurtmalar
ankara’nın kuytu yerinde
dinlendin mi hiç kendi gölgende













kasım