1
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1330
Okunma
Seni, canından da çok sevdi gönül pervasızca.
Kurumak isteyip, bu sebepten döndü ağaca.
Sensizliğin kışı, döktü yaprağımı usulca.
Baharına olan özlemi, gider son bir defa…
Aklın bittiği yerde başlarmış, her zaman inanç.
Yazdığım şiirlerdir, elde ettiğim tek kazanç.
Aşkına ulaşmakta, beden sadece bir araç.
Yolunda ölmem için, fırsat tanı son bir defa…
Yemeğe her zaman, besmeleyle başlanırdı ya.
Maşuğu anmayan kalp, etmeli her şeyden haya.
Besmele gibi, her daim gönülden duya duya.
Seni anmam için, dile derman ver son bir defa…
Aşkımın yoğunluğundan, bedendir dibe çöken.
Şimdi de ondan başkası değil, hasreti çeken.
Gönül seninle hemdem, yalnız seninle var iken.
Gel bu cana! Varlığın müsebbibi son bir defa…
Yazan: Eza - Berkefti
Şiirin sahibi
Cevap Yaz