Ey sevgili !
"Sen" derken kullanılan her ses, "Kün Fe Yekün"
emrini elde etme arzusuyla çıkıyor dudaklarımdan.
Yokluğunu yargılayıp varlığımda
"Sen"i "Ben" de "Ol"durma çabasındayım zira.

Sen ! sevgili sadece Sen !
Yaratıcının takdirini, taklit etmektir tek niyetim.
İşte buna mukabildir benim bütün gayretim.
"Gayret, çaba tefekkür en sonunda tevekkül" derler ya,
istikamet "Aşk" yoluysa eğer; gönül yangınında
ortada kalan tek ürün neden sadece kül...

Maksat "İbrahim"dense yanmak da güzel, yanılmak da,
Bu uğurda deli-divane hatta Mecnun sayılmak da,
Yokluk ve bu yokluktan peyda olan yoğunluk,
"Aşktır Aşk" maddi cismi kaybedip bu uğurda çekilen tek yoksullak.

Aşk bir işkencedir. Öyle bir işkence ki
Devam eden her an, her gece.
Dilin sükütu, Gönlün sürekli haykırdığı tek hece.
Bilinmesi ve bildirilmesi gereken yegane bilmece.

Peki Aşk nedir ?
Soru ne , Sorgulayan kim, Sorgulanan ne ?
Her konumda kendin oturmak,
Her durumda yetersiz olduğunu kurmak,

Peki Soru ?
Hangi dil, hangi üslup ve hangi tasvir ?
Sus Ey Kalem Sus...
Senden dökülen her mürekkep katresi dile elem, gönle elem...

Peki Sınav ? Nerde kaldı imtihan ?
Yar’ına karın nedir Ey Bedbaht ?
Yar’ı bilip, Yaradan’dan bi haber "Aşk" ne kadar makbul ?

Bul ey gönül en azından sen bul,
Eleste yitirdiğini, yani kendi yitiğini sadece kendinde bul...
Kendini bul Ey Gönül...
Mahiyette ayrıldığın Rabbinin aşkından sadece sensin kalan dul,
Tek çare olmaktır hakiki manada kul,
İşte o vakit vuslata erer, belki gönül dediğimiz yoksul,
Kul olalım Ey Ben-i Adem sadece "abd" olalım...

"Aşktır" her menzile ulaşmaya vesile,
Öyle bir kumar ki yapılamaz tek hile,
Gönlünde olanı hiç düşürmeden dile,
Sadece hakkkında hayırlısını dile...

Ey Rabbim sen !
Yar’dan Aldığı yaraların tedavisini,
Yaradan’dan ümit eden kullarından eyle !

< AMİN >

Eza - Berkefti