Bir kaç bardak çay doldurursun umutla bardağa
Soğur oda acımasızca dem almadan ardı ardına
Sonra boş verirsin vefasızca boşalan soluna
Olmuşuna, olacağına ve dahasına...

İlki ısıtır içini, tazeler düşlerini
Hadi derken gözlerin
Diğeri soğutur rengini
Kaçırır kalan son damlada,
Hiç tamamlanmayan keyfini...

Birde çay deyip geçerler ya hani
İşte o son bardak bitirir
Bütün şevkini, özlemini
Beklediklerini...

Dalarsın yudum yudum en onulmaz diplere
Hiç dönmemek istercesine kendine
Mânâlı tebessüme dönüşmüş çaylı çaysız düşlerle...

Alışır artık kalbin rüyaların unutuluşuna
Diner çocukluktan kalma bütün heveslerin
Olmak adıdır işte, adıdır
Hadsizlikleri hoş görmenin…

Kimisi kahve içer, kırk yıla fal açar
Kimisi yalınlık der, mütevazılıği arar,
Çay acır, köz söner, akıl kaçar,
Kalpse sadece ecele sus(ar)ar…

Takvim okunmamış dalına ağlarken,
Bütün efkârlar gece yağar
Uyku umuda yatar,
Bir nefes bahşedilmişse sabaha,
Hikâye yeniden başlar
Beyhude siyah bir çayla hayata...


Alışır artık kalbin rüyaların unutuluşuna
Susar çocukluktan kalma bütün heveslerin,
Olmak adıdır işte, adıdır
Hadsizlikleri hoş görmenin…

Zehra Asuman