yoksul tanrılar süsler şimdi gecelerimi
ölü güvercinler düştükçe yollarıma


dilim lal
tümcelerim kifayetsiz
sadece susarım
susmak
baş kaldırmak değil midir ? hayata


biliyor musun?
günahlarını astığın
dar ağacı bile suskun şimdi


yakamozlu bir akşamın koynunda uyur gece
gülüşlerim tek tek pusulanırken şuursuzca
ki gece ayazlı say ki bir şubat zemherisi
ben iliklerime kadar buz keserken
düşlerim yanar


haydi...yasaklanmış hikayelerden kaldır başını
arala gözlerini
gecenin en ağrılı ortasına bir bak


gecenin en sancılı vaktidir şimdi
günahlar kundaklanıyor kanlı ağıtlarda
ve vurdukça hayat içimde ki haylaz çocuğa
düşlerim kanarken kan dolar avuçlarıma


önce yavaşça sesin çekilir kulaklarımdan
sonra yüzün karışır karanlığın ardına
ve dar ağacı kuruldukça sevda sokağıma
sen gidersin ama
ben sende kalırım sen farkında olmadan


şimdi günahlarını astığın dar ağacı suskun
biliyorum
boynum ince kalır urganına
haydi aç gözlerini ve bir kez bak
karanlığa sıktığın kurşunla
bir kez daha vuruldu hayat




ay/su
hayata yeniden doğmak umuduyla