yazıldığı gibi yaşanmayan şeyler var
geceyi yırtan sessizlikler...
keza
umudun bittiği bozkırlarda
kırkikindi yağmurları
bütün kirini götürmüyor
insanın
sürrealizm mi soya çekim mi
sahi kaç romanda ana karakter olabilir bir kişi?
ya da doğasında var mıdır
bir filmin?
başında ölüm fermanı
yazılması kahramanının
sorgulamak meşrebimize
uymuyordu
düşenin değil
düşünenin de dostu yoktu
yanlış zamanda yanlış yerde
olmakla geçirmedik
gençliğimizi
dogru zamanda yanlış bilinenler
öğretildi titizlikle...
gencebayın feleğin çemberinde bir
yaşam sigortasının oldugunu
düşündüğüm de oldu.
müzeyyen senarın ölebileceğini düşünmediğim de
freud bu konuda ağzını bile açmasın
mümkünse
siyanokobamalin eksikliğinden delirmek pek fiyakalı olmuyor
kapitalist rejimde.
galiba dostoyevskiyi daha
erken okumalıydık
gelecek acıları tasavvur edebilmek
namına.
velakin yazıldığı gibi yaşanmayan şeyler var
bunun için
ikna odalarına da ihtiyacımız yok...