Yazdığım şiirlerde saklıdır, sana olan bu büyük aşkım.
Gidişinle sende kaldı, bir zamanlar bende olan bu aklım.
Kerem’in olmaya hazırdı bu can, bir sen olamadın Aslı’m.
Senden başkası değil ki, kimseyle paylaşmadığım saklım.

İsmini dizelere sindirmeyi, başardım da hece hece.
Gerçek hayata döndüğümde, uykuya hasret gözler her gece.
Yok saymak kolay mı sanıyorsun, ölümsüz aşkını öylece.
Çok uğraştım olmadı, şiirlerimde sevildim sadece.

Bazen düşünüyorum, artık yazmayı bırakmalıyım diye.
Sonuçsuz bir oyunu, bitirmeye uğraşmak bilmem ki niye.
Seni düşünüyorum yine, gece saat geliyor ikiye.
Sensizliğinde yazdığım şiirlerdir, bana kalan hediye.

Alıştı bu gönül, derdini sensizken şiirlere dökmeye.
Dünyada şansım yok, belki bir umut deyip bıraktım öteye.
Sensiz sırt çevirdi bu beden, ilelebet herkese, her şeye.
Gücü yetmiyor ellerimin, seni seven bu kalbi sökmeye.

Yokluğunda okuyup, ezberledim yazdığım tüm şiirleri.
Çünkü onlar, sana olan bitmez tükenmez sevgimin eseri.
Okuyunca bir an unutuyorum, derdi ve kederi.
Hasretini çekmekten olsa gerek, gitti gözlerimin feri.


Yazan: Eza - Berkefti