.
“Eskiden” aldığı ilhamla “âlim”,
Hüküm verir akıl, izandan ırak…
Düşmez asırlardır bir damla ilim,
Düşünce iklimi bu kadar kurak…
.
Ümitle bekler de İslam ümmeti,
Görünmez bir türlü Rabbin himmeti…
Çürür zira başta akıl nimeti,
Himmet “delilerin” nesine gerek…
.
Kılavuz bilince “despot” Arap’ı,
Zürriyetsiz kalmış, Sina, Farabi…
Haktır “mümine” bu hal-i harabı,
Ne bir arayış var, ne de bir merak…
.
Kâfire has sanki sanat, estetik,
Kâr etmez taşlaşmış kalplere etik…
Bir olunca cahil parmakla tetik,
Dayanmaz “mücahit” zulmüne yürek…
.
Papağan misali, şükür ve zikir,
Ne sorar kuklaya, Münker ve Nekir…
Taklit, aklı-fikri tıkayan bir kir,
Yetişmez kazıyıp, atmaya kürek…
.
“Dincinin” kurduğu hurafe ağı,
Kurutmuş şuuru, zihni, dimağı…
Böyle peyda olan şer yüklü dağı,
Halen yükseltiriz, yıkmayı bırak…
.
İltimas tarlası, riya deryası…
“Duadan” ibaret cennet rüyası…
“Kaderde” aranan huzur dünyası…
Bak hele, ne halde Suriye, Irak…
.
Veli BOSTANCI