gökyüzünde parlayan her ışığın
ve gözlerime sebepsizce vuran tüm aydınlığının
bir an olsun hep ben olduğunu düşünür
ve uzaktan izleyerek gülümsemek yerine seçtiğim
yağmur dolusu ıslaklığı ile andığım günlerimle
kimi zaman bulut, kimi zaman da ay ışığında
minik bir su damlasına giysilerimi giydirir
sırılsıklam izler dururdum alaca karanlığı
söylesene be insan;
parlayan bir yıldız hiç ağlarmıydı..


...


dönüyor dünya mevsimler gibi değişiyor hali vakti
zamanı geçen saatleri durdurmak öylesine zor ki
koca bir evrende özlediğinden öte kalmak
güneşe yakın bir yerden yana yakıla ona sarılmak
onca elemle hasretle komşu yıldızlara sormak
artık dur be dünya;
konuşan bir yıldız gördün mü sen hiç..


...


yalnızlğın biriktirdiği üç beş kuruşum var
resmen yokluğunu harcıyorum sınırların ötesinde
baba gökyüzü hep dur diyor şu yaktığım ışığa
küçülebildiğim kadar küçülmemi istiyor aynalar
sana bana kar etmiyormuş bu dünya
bir sorsaydın keşke şu ocak ayına
yıldız yıldız yağan bir kar düşmüş mü ocağına..


...


ne kadar uzak dursam da aşkından ve adından
her an gelir bulurdu beni beladan ötesi
her ne kadar saklansam da bir memleket köşesine
dar gelirdi kentleri özlem dolardı gözlerim
uzaklığı sevecek kadar cesaretliydim ben
gitse bile ağrıma
vazgeçilmez kadar ağrılı kalsam da
hep bir ağlayan bir ışıkla baktım sana
tutulmayan bu tüm dileklerin uğruna
hiç sordun mu sen şu koca dünyaya
hiç inatla bir yıldız kaymış mı dağlarına..

...



BİR YILDIZ AĞLAR - Mawish Şiirleri - Mert Zafer Cansever