Unuttular!
cok uğraşmadan,
bir mendil olup, kayıverdi ceketimin cebinden serzenişlerim,
anıları yaka yaka bir damla suda gömüldü haysiyetim.
körelen gururumu yemine boğdular da unuttular be ana

unuttular ana!
özenle yetiştirdiğin yavrunu,
bebekken ayağından patisini dahi eksiltmediğin canını unuttular.
ağladıkca torba torba gözlerine yazık edip edip
senide benide unuttular ana

unuttular!
üstü acık bir güz sabahından farksız bedenim.
ölüm kokan yüzlerden deri örülmüş tenime,
öyle apansız koyu kentlerinde,
öyle köstekli bendimde,
ağrısız sızısız unuttular be ana.

gözlere yanmamda, eller de aşağıladı be ana.
sözler koymazda canıma, canlarda vardı gitti elin yoluna.

unuttular ana!
sahipsizlik eylediler taşı toprağına,
bir fısıltı bileylediler kara kaldırımlarına,
gecelerini hayırsız sohbetlerinde irdelediler de,
unuttular be ana!

konu olmak varmışta gül karartıp, mahzen kapısı aralayan,
umut sökmek gerekmişte insanlığından kanlı ellerle,
huzur öldürmek istenmiş gibi huzursuzluk yaratıp dillerine,
unuttular ana!

unuttular ana!
seni de beni de!
güneşini kuruttularda unuttular!
yürek yaktılarda avuttular mezheplerini,
vicdansız inançsızlıklarında yaralı bülbül oldurup,
içli öttürüp uyuttular be ana!
...










.