soruyorlardı bana en tutuk günlerimde
hani aklımdan neler geçiyordu benim
bilmek istiyorlardı belki hepsi
oysa geçen bir şey yoktu şuramdan
aksine hepsi içimden gelen bir şeydi.


gecemden tut uyandığım ana kadar
akşam olup bitenler veya gelip de geçenler değil
yerleşik bir aşk hakimdi yüreğime
işte böyle başlıyordu hikaye..
<---



---->
gülerken yüzüme sabahın ilk tebessümüyle
seninle nasıl geçtiğini hiç anlayamadığım
yepyeni bir günle tanışıyordum her gün
perdemin yavaş yavaş açılmasıyla
ve gün ışığının gözlerime yazdığı bu şiirle
hafif bir rüzgar eserdi çalan şarkısıyla
uğultusunda dans eden güller ve
kırmızı yapraklar dalgalanırdı yüreğimin gökyüzünde
gözyaşı vardı biraz, süslüyordu avuçlarımı
adını yazıyordu içine içine ellerimin
gece sayıkladığım o gözlerine gün ışığında
bakıyorum sana uzun uzun dokunduğum saçlarına
yeni yeni isimler buluyorum çiçekli bahçemden
ve her teline aşkla dokundurduğum rüzgar
nasıl da anlatıyordu şu özlemin esaretini
her an olsun bir telefon bekliyordum kalbinden
tik tak atan yüreğimin içinden giderken zaman
saklı bir saatti içimdeki sessizlik
her ne zaman içim burkulsa bir an
aşk diye seni gösteriyor, sende duruyordu gün
yolların ise hükmü hiç olmamıştı lugatımda
uzaklık veya yakınlık çokça çaresizdi içimde
hani içtiğim şu enfes kahvenin kokusuyla
her sabah bir mesaj okurdum günaydın diye
birgün işte sana böyle cümleler kurabilmek için
hepsini güneşe ektim sessizce
dökülen her şey biçilen bir sevgiden ibaretti
aslında sen olmadan sana baktığım bir aşk
ve hasret dolu sözlerimin gözleriydi hepsi
hani bir sabah söylemiştim sana
adı sabah çiçekleriydi..

..



SABAH ÇİÇEKLERİ – Mawish Şiirleri – Mert Zafer Cansever