öyle tutarsız ki gece
hangi dize bozdu ahengini lacivertin.
mütercim bir şiir dolanırken aklımda
sırasımıydi ayrık otlarını sarmanın yıldızlara
aldanışların şimşekleri çarpıyor cama
kapalı pencerelerin lügati dar bana
ayrılığa bağışıklık kazandı şehirler
sen giderken

dökül dedim kirpiklerimden karabulutlu göğe
daha kaç sene eklenir ki
bu müebbet hüzne
alnındaki namlu dogrulsun dizlerime
yazılmamışsam
varsın
uzasın mesafeler
öldümse
ha bir adım ötesi
ha cehennem dibi

ben ki gecenin bir vakti
sokaga atılmıs
ellerinde öğütülmüş aşk’tım

fizana gömdüler kalbimi
okumasın kimseler künyemi
ki
bir ara
doğmamıslığımla sevdiler beni
az evvel gördüm sanki güneşi
birkaç yıldız belki
seni hiç tanımamış gibi

varsa bir aralık önünde aralanan
tıka karanlığa
gelme bir daha
ben doğmadım daha

ölümün ölüden haberi yoksa
ha gelmişsin
ha gitmiş
koy geçmişi ellerinle açtığın mezara
göm
herşeyi
ben gibi fizana..



Şiar