Bu masal…
“Bir varmış bir yokmuş” la başlamadı
“Bir sevmiş” , “iki çok sevmiş” ve sonra ”hep sevmiş” diye başlayıp devam ediyor…

Genç bir kızdı
Bu masalın baş, aşkın taş kalpli kahramanı…
Aşka tutkun, ama israf eden bir kişiliktir bahsi gecen güzel…

Ey güzel!
Uzun zamandır gördüğüm, aşk ipliğiyle gönlümü gönlüne ördüğümdün sen..
Seni gördüğümde yada her konuşmada;
Şimdiye kadar hiç hissetmediğim duyguları hasıl ettin gönlüme…
Ey güzel, hoş geldin ömrüme!

Aşk! Bir hastalıktır ve kişiye nerden bulaşacağı bilinmez…
Bende sesten aldım nasibimi herhalde :D

Ey nasibim!
Kelamı dize getiren yıldız,
Gamı kum gibi eritip peşine dolayan genç kız,
Tek selamıyla gönüller fetheden;
Senin uğramadığın şehir yada ülke farketmez… hepsi ıssız..

Ey kalbim!
Nedir sendeki bu arzular?
Her an, her gün aralıksız onu duymak; görmek
ve hatta ölecekse de ona varıp sonra ölmek istersin….

Gönlün imtihanı sana olan uzaklığımdır….
Sensiz hep bir yanı eksik, attığı her adımda gördüğü hasret,
Senle yaşadığı her duygu biraz uzlet kokuyor sevgili…

Kısmettir!
Hiçbir çiçek mevsimi gelmeden açmaz,
Zamanı gelmeden dertler deva bulmaz,
Benimde yaşadığım uzlet, sen gelmeden bitmez sevgili….

Kördüm ey sevgili sensiz bu alemde.
Ve seninle gördüm ey can!
Artık yasak bize keder de, elem de…

Sendin gönül zenginliğimdeki herbir kuruşum,
Sendin aklımdan gönlüme “kim, kim” diye soruşum,
Sendin nefs-i aşklara inanmıyorum derken tüm insanlığa karşı duruşum…


Ey yar!
Zikrindeyim anla artık!
Oturuşum /Kalkışım hep seni tespih ve tenzihtir…
Artık ben diye bir şey yok,
Bir sen varsın; gerisi beyhude tasvirlerden ibarettir..

Ey Can-ı hemdem!
Sana zamane aşıkları gibi,
“Aşkım”, “Bitanem” demeyişimin sebebi;
Ben o kelimeleri telaffuz ederken,
Senin yüzünde belirecek ifadeyi göremeyişimdendir…
Bundandır sana karşı dilsizliğim ve sessizliğim…


Kamil manadaki aşka talip olan her aşık,
Aşkın sükut ilmini de öğrenmelidir.
Gönül senin aşkının zikrindeyken;
Dile düşürüp ilan edip heba etmeye ne hacet…
Yar’dan gayrısına sükut ey gönül
Sükut !!!

Gönlümü gönlüne yasladım Yar!
Yönüm senin yönündür!
Ya kaydet ismimi ömür defterinde;
Ya da kaybet beni gözbebeklerinde…


Anla artık Ömrümün sahibi!
Benim aşktan yana , bir sensin kararım…
Kabulümdür, senden gelen kar ve zararım…
Senin olana; ya da sen olana kadar,
Boynumun borcudur sevgili,
Bir seni okurum; bundan dolayı bir seni yazarım…

Yazan: Eza - Berkefti