/ daha çok zamanımız vardı, topyekün katledilmelere
Latin dağlarındaki rüzgarları, bu topraklarda estirmelere.
çok zamanımız vardı, dengeyi bozmadan yürümelere
güvertemizin yer yatağında, güneş altında sevişmelere/

karaya adım atan her bahriyeli kendini denizde buluyordu
deniz o gün önce bahar sonra sırılsıklam düşman kokuyordu
sende oradaydın biliyorum, daha arkalardan geliyordu sesin
bir gün karşıma çıkacak kadar denize benziyordu yüreğin.

her baharın önceleriydi , sonrası bütün mevsimler açıyordu ….

coplar çekilir böyle günlerde, süvari kılıcı gibi kınlarından
kan kokusu salınır meydanlara, kanı bozuklar tarafından
kimimiz yerlere yatar, saklanır kimimiz ağaç kovuklarına
ama vurulanlarımız olur sırtlarından, işbirlikçi kurşunlarla.

hiçbir mayıs böyle ölmemeliydi, bizim öldüğümüz kadar …

karşımızda merdivenler vardı biz seninle oraya koşuyorduk
potemkin namlusundan fırlamış karanfillere benziyorduk
güvercinler kanatlardan kırılıyor, her ölüm sefalarla geliyordu
deniz hemen arkamızda ama dağlar tam karşımızda duruyordu.

zincir ve palet sesleri kokuları sustururken, korkularından ….

elinden tutuyorum, inandığımızı yaşayacak bir yer bulmalıyız
seninle bu kavgaya omuz vermeli, güneşi üstümüzde tutmalıyız
çırılçıplak ve onurlu, yakılacak her kitap ezberimiz nasılsa
ne olur doğacak bütün çocuklarımızın adları, asfaltlara yazılsa.

üstü katran kaplı hangi duvar, daha taze çiçek kokar yarından …


/ bize tükenmiş olsa bile, daha çok zamanınız var önünüzde
buluşmalarınız olacak birgün, uzun köprülerin tam orta yerinde
ölümü tanımadan ölenlerin adına, devrim ve aşk kokuları ile
yarınlarda sarılacak bütün yeryüzü, el ele ve hep birlikte /

………………….


Neden hala gözlerin açık diyorsan bana, gelecek günleri beklediğimdendir belki, kokusunu içime çekeceğim günleri. .
Ve bir de senin için tabi.
Hasretinden korktuğumdandır senin, ölümden değil.

CEVAT ÇEŞTEPE