/ gökyüzünde , çift kanatlı bir pencere , ışığı yanıyor içeride .
bir çocuk , dünyayı çiziyor pergelle , küçücük elleriyle .
bir ağaç yerleştiriyor dünyanın üzerine , yaprak şeklinde
derken bir rüzgar hafiften esiyor , o yaprak düşüveriyor yüreğine .

çocuk bırakıyor pergeli , kağıdı , kalemi elinden ve kalkıyor masadan .
bakıyor ve sesleniyor , yaprak şeklindeki ağacın yaprağını yüreğine düşüren rüzgarın ardından .

hey rüzgar , şimdi kulağıma fısılda ismini , kimseler duymadan
“sen hangi rüzgarsın , adını söyle bana , çünkü seni çok seviyorum…..”

ama uzaklaşıyor rüzgar dönüp ardına bir kez bile bakmadan .
çocuğun kendisine seslendiğini duymadan yada hiç umursamadan .

ve çocuk ; pencerenin kenarına oturup ayaklarını dışarıya sallandırıyor boşluğun dondurucu soğuğuna aldırmadan . ve son bir kez bakıp gülüyor giderek uzaklaşan rüzgarın gözlerinin içine , kendisini yeryüzüne bırakmadan .

……………………


nasıl üşüyorum bir bilsen
sırtımı dayadığım bu duvar en soğuk denizleri katmış harcına
yıldızdan bile ışıksız ve sessiz olmuş , işte bu çok gidiyor zoruma
kıblemden yakamozlar düşse içine diyorum , aydınlık akacak üstünden
ama nasıl üşüyorum şimdi bir bilsen
bir solukluk rüzgar olup esmeni beklerken .

nasıl üşüyorum bir bilsen
yanlış ve dipsiz kuzeydeyim , hangi güneşte açtı bu zambaklar
daha mı güney , onun için içimde doldur-boşalt oynuyor heyecanlar
yanlış sabahta demek gün doğusu , ben seni gün batısından gözlerken
ama nasıl üşüyorum şimdi bir bilsen
bir güneş olup üstüme düşmeni düşlerken .

yüreğim donuyor anlamıyorsun
bulutlar dönerek dans ediyor salıncak iplerimle , ben ayaktayım
lodos günlerim sona ermiş , artık göğsümde poyrazlar yakmaktayım
masaldan kaçan yoksa sen değil miydin , başın göğsümde saklı uyurken
şimdi yüreğim donuyor , anlamıyorsun
bir göktaşı boşluğu gibi çukurum kazılırken .

yüreğim donuyor anlamıyorsun
gözlerim zirvelerinde kalmış keşiş dağının , ellerim çırılçıplak
karayel dalgalarında karanlık ve soluksuz bir sancı gibi çırpınarak
yas gülüne çivilendim , döndürecek rüzgarın adı yalnız sende saklıyken
şimdi yüreğim nasıl donuyor bir bilsen
seni çok seviyorum sesli çığlıklarım bile hiçbir rüzgara yetişemezken

CEVAT ÇEŞTEPE