Beni bu cinayete tanık yazdılar
ellerimle vurmuş gibi anlattım...

Komşudan bir Revolver alıp
öbür komşumun kafasına dayayıp sıktım
sayın komiserim...

Gövdem merhabasız bir sabaha uyandı uyanalı
komşularımı öldürmeyi planlıyorum
Komşu komşunun Neyine muhtaçtır
Neyzen Tevfik gibi...

Beni bu şiir ağrısından doğurdu annem
uzak kadınlar geçti sonra uzak şehirlerde bedenimden
Beni bu şiir ağrısından vurdular
sayın komiserim...

Üstelik cima ertesi cinnet günleri koydum herşeyin adını ben
Yetim bıraktılar düşümü
Sonra öksüzlüğüm üşüdü...

Yoruldum sonra
doğruldum
doğurulmuş olmaktan memnuniyetsiz ne çok aşk
üstelik
Durup dururken oldu bunlar...

Yüzümü hüznümün arasına alıp seviştim ağızlarıyla.
Kafam kadar yalnızdım ben
Eskiden dokuz yüzlü hatlar vardı
şimdi hepsi iki yüzlü
Bu yüzden oldu herşey...

Dahili hattan hariçi bedbahtlıklarımı arayıp
sizin hepinizin anasını seveyim diye küfretmedim ben
Bildiğiniz s.k.y.m dedim sayın komiserim
Sevmek dediğin küfür gibidir bazen
Ben üzüm değilim ki ezildikçe içim
şaraba döneyim...

Üstelik
İçimdeki cinnetin dili bile yok
kimi sevsem aynı küfrün ardına saklanıyor
kim beni sevse aynı küfür ağzıma dolanıyor...

Diyeceklerim bu kadar sayın komiserim
sadece şu sıralar ellerimi azat ettim
kimi severse artık
Sonrası hep aynı nasılsa...

Şimdi derdest edilmeden
serbest bırakılma mı talep ediyorum
Ben ne çocukları ne babaları ne anaları öldürdüm
Beni sadece tanık yazdılar bu cinayete...