Küfrettik yıllar yılı, dedik: ‘’Siyonist ülke’’.
Katletti çocukları, tecavüz etti mülke.
‘’Terörist Devlet’’ diye, imza attık bir ilke.
Duygusaldır bu Millet, sözlere çabuk kandı.

Posta koyduk Davos’ta, kırıldı mı bizlere?
Dedik: katilsin Devlet, darıldı mı bizlere?
Dedik: Bir özür dile, sarıldı mı bizlere?
Mademki iyi dosttuk, düşman belleyen kimdi?

Yazacaktı bir destan bizim Mavi Marmara.
Helak oldu birçoğu, mermi sıktı kefere.
Hangi amaç içindi koparılan yaygara?
‘’Eski dost düşman olmaz’’ sözüne geldik şimdi.

Bombalandı Gazzeli, ambargolar çok katı.
Aslan kesildik bizler, uyuyorken o Batı.
Sahillerde dolaşır zengin Yahudi yatı.
İsrail bayrakları demek boşuna yandı.

Duydum ki uzayacak su borusunun boyu.
Torosların suyunu içer Yahudi soyu.
Beslesen de kargayı değişmez asla huyu.
Düşünmeyen bir toplum yalanı gerçek sandı.

Olmaz Türk’e gerçek dost, ne Yahudi, ne Arap.
Bak! Beşika krizinde gördük yine bir serap.
Sahip çıkmazsak Mülke, sonra oluruz harap,
Gördük uçuk hayaller, gerçekler düşü yendi.

Bir akıllı sen misin Macit denen ihtiyar?
Gelmezse tohumları yiyemezsin hiç hıyar.
Çözüldükçe sorunlar herkes şimdi bahtiyar!
Yetkili bir ağızdan’’İsrail dosttur’’ dendi.


Mehmet Macit
05.01.2016
Dikili/İzmir