0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
900
Okunma
Yokluğunda ağlayan bir kalbin
ağlayan ağlamalarıdır.
Yüreğim sükût etmiş,
ahval’im sükûn içinde.
Kalb-i hazinim matem eyledi
handelerinde ey yâr,
Müteellim dolu kalbim
yine hüsran içinde.
Mütemadiyen elemler içinde
müteellim olmuş biçareyim.
En sarp uçurumlarda
haykırmakta bir ses;
Dert benim, keder benim,
hüzünler benim...
Yaralar, bereler, kederler içinde
bir hazîn haletteyim.
Yine sen,
yaş yerine kan akıtıp ağla kalbim.
Ağrısın sol yanım
O yârin yokluğunda...
Göklerden çakılıp düşse çatlatacak yeri
göz yaşımın taneleri...
Derin bir kabre gömer beni hüzünlerim.
Müjdeler olsun,
Artık sana cennet denen sefa var...
