Uzunca bir yoldan geldiği her halinden belliydi...
Vuslat’a yakın bir yerden geliyordu...
Döndü bana... sıcak bir tebessümle...
Uzattı kollarını, açtı avuçlarını, gözlerini gözlerime dikti!..
Yüreğindeki bütün cümleleri bir çırpıda yere göğe savurdu...
Heyecanla "Seni seviyorum" dedi...
Dilim tutuldu... karşılığını bekliyordum şaşkınlıktan...
Güzelliğinden kendine varamayan bakışları arasında tutuldu yüzüm...
Uzun bir süre suskun kalıp... uzun uzun bakıştık...
Böylece kırık dökük cümleleri toparlamaya çalıştım...
Mühürlü dudaklar, lâl olmuş sözlerle gözlerimi alamıyordum gözlerinden...
Sözleri arasında kaybetmiştim kendimi!...
Utancım, tebessümleri arasına dolanmıştı...
Soluk soluğa kala kaldım...
Heyecanlandım, titredim oraya buraya savruldu kelimeler...
Tek nefeste harcayıverdim cümleleri...
"Sen, ben, yani sevmek, hep, birbirimizi..."
İpi kopmuştu kelimelerin, dağılmıştı cümleler...
Gözleri önünde mahcup bakışlar arasında kala kalmıştım...
Belki yüzünü tutacak yüzüm kalmamıştı...
Utanıyorum ama sözlerimi ellerime alıp uzatıyorum...
"Ben de seni seviyorum..."