içi titreyerek korku duyanlara indirilen bir kitap var;
arşa istiva zamanını bilir misin
gizleme sesini, bağır, çağır yağmala..
gizliden öteyi bilen var,
kaçak ülkesi var yitik çocukların
üç vakte kadar çıkar fallar ve bir de keramet var daha;
biliyorum sen de korkuyorsun TaHa

arş-u âlada, neminde toprağın ne varsa
paylaşılan ölüm ve kara toprak kadarsın hâlâ
toprağı bilen ateşi de bilir
hani bir kıvılcım görende evlad-u iyaline;
’bir cemre bulurum, ya da yol gösterici bir ışık..’
demişti ya ürpererek beyazlığından Musa..

Işığa gidene seslenilir elbette
ışığın ve sabahın bir sahibi var, anlasana
durma, çalış, çabala, karşılığı var elbet bu kitapta
kiyamet sende gizlenmiş be Taha..
Her varlık bir şeyler gizler zaten batnında
sen de sırrını esirge ama susma..

Musa’nın asasını bilir misin Taha
bilir misin Harun’u sarsan yed-i beyzayı
üçler, kırklar, yediler aşkına konuşsana
bu senin hikayen Taha, bu senin kitabın
kendi öykünde bir kırıntı olmak yakışmaz ki sana
şaşkınlık yakışmaz avuç dolusu susana
durma at elinden avazını at Taha
Musa’yı geçelim, sana anlatacaklarım var daha

beyaz el mucizeyse, kara baht keramettir unutma
sok elini bağrına, gizle çaresizliğini
gizle de güçlü görün dosta düşmana
mucize ve keramet şöyle dursun bu illettir
ve düşün şu duayı: ’’Rabbiş-rah lii sadri..’’
kekeliyor musun, yoksa ben mi üşüyorum Taha
hangi meleğin ellerine sığacağız ki
hangi ölüm yakışır daralan göğsümüze
erinme, eğme başını, sakın susma
Musa’ya istediği verildi, sen de iste
bir şey söyle ki merhamet yağsın saçlarına

sen bir aşkı öldürdün ya hanii
biz yine de affettik seni, sevinçler büyüttük de geldik kapına
göz aydınlığı olsun, yürek ferahlığı olsun diye
biraz şiire biraz gözyaşına bağışladık seni Taha
utanan Firavunlar gördük, secdeye kapanan münkirler
ört üzerimizi bu içine defne yaprağı düşmüş şiirle
yum gözlerini üstümüze, kefen niyetine
yorulduk yaşamaktan ya, yine de geliriz belki yurduna
Cebrail bir kırağı gibi dökülürken sabaha...
..