Bitince sigaram sabahın yolu uzar
Gecenin sonu her yer kapalı
Bir yer var / günün her saati açıktır gar
Birisi biterken özlemin yenisi başlar...


Tutup elinden öbür yalnızın,
Kalkıp yürüdük gara ansızın,
Yalın ürkekliğinde gecenin,
Ayağımızda kör bir karanlık...

Neyin beklendiği bilinmeyen bekleme salonu
Serilmiş uykunun oturaklarına insan figürleri
Gecenin çıplağında göz imlerimiz susmuşuz yaşama
Zamanın aykırılığına inat unutulmuş sigara
Soluğumuzda sıkışan zaman süzülmüştü canımıza...

Bağlanmış renkleriyle gökkuşağı kravatı
Kolları göğsünde ölüm gibi suskusu
Uykusunda yarım kalan düş soloları
Yolcuların ayak seslerinde saklı korkusu..

Gözkapaklarında yılların güzü
Yenilmişliğin izleriyle bezenen yüzü…

Üç kadın; yedi can
Yüreğimin yanmış külleri…

Biri rüzgârgülü oradan oraya dönen
Birinin aklı dağılmış hayata
Biri boş evin tenha sesi
Doldukça boşalan gözleri yağmur
Gecenin efkârında ıslak ve soğuk nefesi…

Ellerim vurgun,
Sözlerim iç yangını suskun
Yaşlandım gecede,
İnsandı onlar şu yaşam denen bilmecede..

Bir paket sigaraya bulaştı dumanlar/ yaşlar
“Sigara sağlığa zararlıdır.”
Boşuna yazmamışlar…


Beynimde kalmış yaşamın kirli izi
Susmuşum dilimde/ dilim şiirde...
Eskişehir garında gam yüklü şimdi...
İnsafsızca yırttım
Yaşamın biletini elimde
O kadınlar en çok, kendime yenilişimdi..

Ve tren sesi........................... !!! Gördü mü ki hüznün resmini?