Tümden gelen devrik var oluşu değil mi
Hidayetin izdüşümündeki tekil şifre:
Anlık ve münferit bildirgesinde
Nazenin bir dokunuş, tescilli iş birliği
Yürek ve aşk sesinin tezahürü.

Günleri ördükçe ve sığdırdıkça yasak düşleri,
Kıyamet öncesi bir kıyam peyda olan.
Dünden mütevellit kimine göre
Ve ne çok makamsız yakarış
Yüreğin hutbesinde gizli:
Soyut imgeler kıpraştıkça derinlerde
Ne çok kımıltı huşu içerisinde nöbete durduğumuz.

Tedarik edilen bir varlık şu insanın gölgesi
Ve gıyabında nasıl da tekelinde varsıl hikmetlerin
Hani şu gök kubbe gelse de dile
Ve bağırsa usulca
Ve yok olsak ilk perdede;
Münafık gölgeleri yok ederken haşmeti inancın,
Tokalaştığımız kaderimiz kadar yalın bir tezahür
Her birimizin hikâyesi.

Dile gelse batıl öngörüler,
Bir solukta tüketilen ömrün nezdinde
Bağdaş kursak yeni günlere,
Kavuşmayacağımızı bile bile.
Sanrılar uçuşurken
Ve mihenk taşı gömüt bildiklerimizin
Mütemadiyen soyutlarken evren
Bir anda varlığımıza kani olup
Tek bir görüntüde esir düştüğümüz hayata.

Kılcalı aşkın ve rahmeti sevginin,
Düşe kalka büyürken tökezlediğimiz ne çok tümsek:
Ansızın gölgelense de şu rahvan zaman
Dile gelesi tek kıble değil mi
Yüreğin rotası:
Devrik sancıları yüklenip
Ve soy kırımı sayısız imge:
Zihniyetin haiz olduğu salkım saçak
Neye ettiysek rağbet,
Yürekte saklı oysa tek nimet.

Aşka nazire eden biz faniler
Ve gölgeleri kayıp ne çok şehir,
İstimlâk olmuş ruhların penceresinde yanan tek ışık
Ne de olsa gönül neferleriyiz her birimiz:
Dünden yarına değen o değnekte saklı tüm hazine:
Var oluşun kaygısı ya da döngüsü
Ve yüz sürdüğümüz her bir izlek:
Soluduğumuz bazen kuruttuğumuz,
Kurmaca hayatlar zaman zaman
Yaşansa da ihanet.

Aşkın tecellisi iken bağnaz ve külyutmaz yetileri
İle sıra dışı o dış mihraklar
Kadar pejmürde bir iklimin çapağı iken,
Yürekte saklı emsalsiz niyaz.
Hüzne delalet gönül kırıklarının biteviye
O düşmüşlüğü yürek penceresinde.
An’a sığmayan ne çok gömüt,
Haznesi geniş mimlenmiş gölgelerin:
Tezahürü kâh rahmet kâh töhmet,
Dibinde çöreklenmiş o çalıntı öfkesi.