bazıları güzel severdi ben gibi
en çok da güzel insanları
yüreğinin yarısını fakire
yarısını öksüze adayana hastaydım
güzel çiçekleri koparmaya kıyamaz dalında koklardım
karıncaya basmamak için çamura basanlardan olmasam da
güzel ayakkabıları da sevdim
en çok onlar gitmelere yakışırdı bilirdim
topuğu yeri döverken ince ince ve sert
salınarak gidilirdi rüzgarın önünde
biraz denge sorunu olsa da
becerikliydim bu konuda
ne de olsa eskiden beridir giyerdim topuklu
ve hep ben giderdim sevilen yürekten..



kimi adamlarda güzel severdi
bomboş kalpte güzel bir yüze hastaydı
ve kadın çiçekti dalından koparılması gereken
koklanacak ve atılacaktı solduğu zaman
yenisine sağlık deyip yeni bir çiçeğe uzanırdı titreyen eller
bazıları güzel severdi vesselam içine bilmeden.



bazıları acıtarak severdi
uçan bir kuşun kanadını kırmak
ve gözlerinde sonsuz gururla arkadaşlarına hava atmak
en güzel düşleriydi
ne de olsa avlanmak erkeğin ruhuna bir hediyeydi
geride gözü yaşlı kırık kuşa kimse acımazdı
en fazla doğanın kanununa yenilmişti
yenilmişti ya gerçekler değişmezdi..



bazıları bir tek kendini severdi
sever gibi görünmek taktıkları maskenin en alıcı yeriydi
yalanları kuşanır
çıkarlardı meydana
efe misali çökertme oynarlardı
dizleri çökük
kalpleri yıkık
yine kendilerine sarılırlardı kışın ayazında.



bazıları güneşi severdi
yakacağını bile bile uzatırdı ellerini
hiç bir zaman onun olmayacağını bile bile
özlemler sıralarlardı dize dize şiirin diline
yatırırlardı avuçlarına
bir öpücükle uğurlarlardı sonsuzun gözlerine
kanayan yerleri kabuk bağlardı
ve bir zaman en çok kanayan yerleri ağlardı.



dedim ya bazıları gü(ö)zel severdi....





Ayvazım DENİZ