Belki bir gün çoğalır geç kalsa da ömrünü törpülemiş izler,
Yön verdiğinde istediğin yolları izlemekten alıkoyamazsın kendini,
Gittiğin yolda yüzen ışıklar olmasa da.

Belki de biliyorsundur sana bırakılan izlerin nereye gittiğini,
Düşlerindeki tünelden çıkacaktır,
Doğumunu ertelediğin günün, aklının hep bir tarafında gizlendiği.
Belki doğmak için senin gelmeni beklemektedir güneş,
Ve gecelere hapsedilmiş bir sevdanın üstünü örtmek için vardır hayaller,
Sense izlerin bir karış uzağında.
Görmek istediğinde görürsün,
Duymak istediğinde üzgün,
Bilirsin aklının sana sırt çevirdiğini,
Gözlerinde kurulan cümlelerin sana yalanları vaat ettiğini,
Dudaklarından dökülenlerin aslında içindekilere düşman olduğunu,
Anlarsın,
Zamanın ellerinde izlerin hiç silinmediğini.

Ve keşkeler başlar,
Geri dönüşü olmayan kaybolmuş anlara söversin izlerin arkasından baktığın günlerin,
Karanlığında yazarsın pişman kelimelerle gecikmiş bir sevinin arkasından,
Aklını hiç çelemediğin pişmanlıklarınla.

Belki bir gün adımlarsın izleri bir çok kaybedişe neden olacağını bile bile,
Belki üstüne yağar sana çizilmiş bir hayatın her anı,
Aheste aheste...